Kryształy dilitu pochodzące z reaktora warp
Dilit (zwany też radanem, lub czasami dwulitem) -pierwiastek należący do grupy hipersoników, najczęściej występujący jako krystaliczny minerał. Dilit znajduje zastosowanie w reaktorach warp. Umieszczony w komorze konwertera kryształów dilitu, dilit służy jako katalizator reakcji materii i antymaterii, w wyniku której powstaje elektroplazma.
Dilit jest rzadkim i przez to, oraz przez swą niezbędność w reaktorach materii/antymaterii, wysoko cenionym pierwiastkiem.
W szczególnie rzadkich okolicznościach pokłady dilitu mogą uformować się w perfekcyjnie regularną sieć krystaliczną. Gdy złoże jest wystarczająco duże, dilit układa się w warstwy. Pod wpływem ciepła które zostaje wypromieniowane przez planetę, w warstwach dilitu następuje zjawisko piezoelektryczne. Skutkiem jest konwersja energii cieplnej w mechaniczną. Tak duża ilość energii mechanicznej powoduje drastyczne zwiększenie stresu tektonicznego skorupy planety, aż do momentu w którym planeta rozpada się na kawałki. Ten fenomen był odpowiedzialny za zniszczenie planet w sektorze Selcundi Drema.
Federacyjna kopalnia dilitu, 2377 rok
Kopalnia dilitu na Remusie, Imperium Romulańskie, 2379 rok
Jedną z metod wykrycia złóż dilitu jest zbadanie wzorów absorpcji światła ultrafioletowego. Pewne charakterystyczne wzory absorpcji UV wskazują na złoża trakeru, które zazwyczaj znajdują się w pobliżu pokładów dilitu. Po znalezieniu rudy trakeru, użycie ico-spektogramu może potwierdzić obecność dilitu. (TNG: Pen Pals)
Okręty klasy Constitution stosowały skrystalizowany lit aż do połowy lat 60-tych XXIII wieku. Wtedy to, lit zastąpiono dilitem.
Jednym z powodów, przez który dilit był bardzo poszukiwanym pierwiastkiem w XXIII wieku, była jego stopniowa dekrystalizacja na skutek zużycia. XXIII-wieczna technologia nie była w stanie zapewnić rekrystalizacji. Istniała teoria, mówiąca, że rekrystalizacja dilitu może zostać dokonana dzięki wystawieniu ich na promieniowanie gamma. W praktyce udało się to w 2385 roku, gdy kapitan Spock i komandor Scott dokonali udanej próby rekrystalizacji kryształów dilitu. (ST IV: The Voyage Home)
Uszkodzone kryształy dilitu z reaktora warp okrętu klasy Constitution, 2268 rok
Dekrystalizacja dilitu przynosi produkty uboczne, m.in. illium-629, a gdy dilit zdekrystalizuje się w komorze reaktora warp, produktem ubocznym jest trilit (trójlit). (TNG: Pen Pals, Starship Mine)
W latach 60-tych XXIV możliwa już była rekrystalizacja dilitu umieszczonego, w znajdującej się w reaktorze warp, ramie formującej dilit. Do tego celu używana była theta-matryca kompozytowa. (TNG: Relics)
W 2372 roku, przebywający w Kwadrancie Delta U.S.S. “Voyager” NCC-74656 odkrył nowy rodzaj dilitu, który pozostawał stabilny przy znacznie wyższych wskaźnikach reakcji niż dilit dotychczas używany przez Federację. Pozwalało to na osiągnięcie znacznie wyższych prędkości. Dilit ten został użyty do testów w zmodyfikowanym wahadłowcu Typ 9 (nazwanym “Cochrane”), którego celem było osiągnięcie warp 10. Lot zakończył się powodzeniem. (VGR: Treshold)
ZNANE MIEJSCA WYDOBYCIA DILITU:
- Coridan
- Dozaria
- Elas
- Remus
- Rura Penthe
- Troyius
Poza ekranem
Przedrostek “di-” w słowie dilit oznacza, że kryształ dilitu składa się z dwóch atomów litu. Problem polega na tym, że lit jest metalem, a to oznacza, że nie może on istnieć w stanie stałym w postaci dwuatomowej cząsteczki. Dlatego “prawdziwy” dilit jest znany współczesnej nauce tylko jako gaz.
Oryginalnie lit miał być stosowany do kontroli reakcji materii i antymaterii, twórcy ST zdali sobie jednak sprawę z tego, że lit jest znanym pierwiastkiem i jego właściwości również są dobrze znane. Ze względu na swe właściwości, lit nie byłby w stanie być stosowany do takiego celu.