Klasa Nebula

Strona wymagająca przetłumaczenia

Klasa Nebula
Przynależność	Federacja, Gwiezdna Flota
Konfiguracja
Prędkość	Warp 9,5
Uzbrojenie	Baterie fazerów, torpedy fotonowe
Obrona	Osłony

Klasa Nebula jest typem federacyjnych statków, będących w służbie w drugiej połowie 24 wieku.

Historia

Konstrukcja klasy Nebula była przeprowadzana pod kierownictwem Yoyodyne Division, i trwała  od co najmniej 2363 do przynajmniej 2367. Pewne jednostki, w tym USS Phoenix i USS Sutherland, były w tym czasie konstruowane w 40 Eridani A Starfleet Construction Yards a potem w San Francisco Fleet Yards, orbiting Earth. (TNG: „The Wounded”, „Redemption II” tabliczka znamionowa)

Profil misji dla klasy Nebula rozciągał się od ról naukowych i eksploracyjnych do przeprowadzania patroli i misji transportowych. (DS9: „Second Sight”, „Explorers”; TNG: „Brothers” scenografia; TNG: „Sarek”, „The Game”)

Klasa Nebula była widoczna w szeregu znaczących bitew Federacji przeciwko Borg, w tym w Bitwie o Wolf 359 i Bitwie o sektor 001. (DS9: „Emissary”; Star Trek: Pierwszy Kontakt) Statki tej klasy wzieły udział również udział w szeregu bitwach wojny z Dominium, w tym w Drugiej bitwie o Chin'toka i Bitwie o Cardasję. (DS9: „The Changing Face of Evil”, „What You Leave Behind”). Statek klasy Nebula, USS Farragut, był jednym z trzech jednostek wysłanych aby zabrać załogę USS Enterprise z Veridian III, po separacji spodka i awaryjnym lądowan po bitwie z jednostką klingońską. (Star Trek Pokolenia).

Dane techniczne

Projekt

Statki klas Nebula i Galaxy

Klasa Nebula stanowiła podobny projekt do swojego większego odpowiednika - klasy Galaxy, szczególnie kadłub główny, kadłub drugorzędny oraz godnole. (TNG: „The Wounded”, etc.)

Nie wiadomo, która klasa wywodzi się od której, czy też zostały zaprojektowane jednocześnie. Jedyną wskazówką na chronologiczność, jaką można ustalić, jest porównanie tabliczek znamionowych, z których wynika, że Phoenix klasy Nebula został oddany do służby (daty gwiezdnej 40250,5) tuż przed (daty gwiezdnej 40759,5) USS Enterprise-D klasy Galaxy.

Klasa Nebula składa się z dwóch kadłubów - sekcji spodka, zamontowanej na szczycie sekcji maszynowej, mającej po bokach dwie gondole warp, bezpośrednio pod spodkiem. (TNG: „The Wounded”, etc.)

Na szczycie kadłuba głównego znajdowała się superstruktura, mogąca podtrzymywać różne moduły, takie, jak trójkątną platformę, wypełnioną wyrzutniami torped, platformę owalną, lub dodatkową gondolę. (TNG: „Redemption II”, „The Wounded”, „Unification I”)

Pozostaje niejasne, jaką funkcję pełniła superstruktura Phoeniksa, aczkolwiek może się ona wiązać z używaniem przez statek "zestawu sensorów wysokich energii". Wg Star Trek Encyclopedia, superstruktura ta była "górną gondolą sensorów".

W 2375 klasa Nebula była nieco przekonfigurowana, aby zawierać więcej ze stylu klasy Galaxy. Dotyczyło to kadłuba maszynowni i deflektora. (DS9: „The Changing Face of Evil”)

Rekonfiguracja kadłubów głównego i drugorzędnego była wynikiem przejścia z modelu studyjnego do modelu CGI.

Trójkątny górny moduł

Owalny górny moduł

Gondole warp w miejsce górnego modułu

Nebula class, the changing face of evil.jpg

Przekonfigurowany kadłub

W 2369 klasa Nebula znalazła się pośród historycznych modeli w klasie szkolnej na Deep Space 9. (DS9: „The Nagus”)

Układy obronne

Zasięg uzbrojenia klasy Nebula (z lewej).

Klasa Nebula wyposarzona była w "ogromny arsenał" (przynajmniej wg kardasjańskiego Gula Maceta), który obejmował wiele baterii fazerów i wyrzutni torped. Zasięg broni wynosił nieco poniżej 300 000 km. (TNG: „The Wounded”)

Typowy arsenał ofensywny obejmował wyrzutnię torped ma kadłubie maszynowni, ponad talerzem deflektora, a w pewnych wariantach, wyrzutnię torped ulokowaną na superstrukturze ponad głównym kadłubem. (Star Trek: Pierwszy Kontakt; TNG: „Redemption II”) Pozycje fazerów obejmowały przednią część kadłuba głównego, oraz poniżej deflektora na kadłubie drugorzędnym. (VOY: „Non Sequitur”, „Message in a Bottle”, „Endgame”; DS9: „Emissary”)

Chociaż na modelu studyjnym widać dodatkowe paski fazerów, efekty specjalne pokazują tylko ogień fazerów prowadzony z wymienionych wyżej miejsc.

Klasa Nebula może, nie mając osłon, wytrzymać bezpośrednie trafienie kardasjańskiego okrętu wojennego. (TNG: „The Wounded”) Okręty tej klasy nie potrafią jednak samodzielnie przetrwać ataku skrzydła niszczycieli kardasjańskich.(DS9: „Waltz”)

Wyrzutnia torped na drugim kadłubie

Wyrzytnia torped na superstrukturze

Fazer na kadłubie głównym

Fazer na drugim kadłubie

Niektóre okręty klasy Nebula, w tym Phoenix, używały "zestawu sensorów wysokich energii" w cyklu co każde 5,5 minuty. Pomiędzy cyklami istniało "okno" długości jednej pięćdziesiątej sekundyw czasie którego miało miejsce ponowne ustalanie się osłon. (TNG: „The Wounded”)

Układy napędowe

Układy napędowe klasy Nebula skonstruowano pod nadzorem Yoyodyne Propulsion Systems. (TNG: „Redemption II” dedication plaque)

Uważne oględziny modelu klasy Nebula ujawniają, że nie posiada on widocznych silników impulsowych. Na niedawnym wpisie na blogu Douga Drexlera, Rick Sternbach wskazał, iż wyobraża on sobie, że silniki impulsowe statku zostały ukryte za przegrodą rozpraszającą celem ukrycia ich sygnatury. Dodał też, że "nowoczesne" silniki impulsowe są w niewielkiej części konwencjonalnym napędem rakietowym, a bardziej podprzestrzennym napędem sub-warp. Szablon:DrexFiles

Silniki klasy Nebula muszą działać z miksturą wynoszącą ponad 90%, aby opuścić orbitę planety. Dodatkowo, sterburtowe sprzęgło mocy sąsiadowało z pokładami 10 do 12. W 2368 maksymalna prędkość warp dla tej klasy wynosiła warp 9,3. (TNG: „Redemption II”) W 2370, teoretyczna maksymalna prędkość napędu warp, włącznie z USS Prometheus, wynosiła warp 9.5. Dobrze nastrojony napęd warp mógł osiągnąć współczynnik 9,6. (DS9: „Second Sight”) W 2374, USS Bonchune był w stanie ścigać i przechwycić USS Prometheus, który leciał z prędkością warp 9.9. (VOY: „Message in a Bottle”)

W alternatywnej linii czasu, klasa Nebula była opisana jako "znacznie szybsza" od klasy Yellowstone (VOY: „Non Sequitur”)

Auxiliary craft

Nebula-class starships were equipped with a variety of auxiliary craft, including the Type 6 and Type 7 shuttlecraft, as well as the smaller Type 15 shuttlepod, and other large shuttlecraft. (DS9: „Waltz”, „Wrongs Darker Than Death or Night”, „Tears of the Prophets”, „Second Sight”; Star Trek Pokolenia)

Projekt wnętrza

Szablon:Pna-incomplete

Mostek

The viewscreen of the Sutherland

The bridge of the Prometheus

The viewscreen of the Prometheus

Pozostałe

USS Pheonix ready room.jpg

The ready room of the Phoenix

Prof. Gideon Seyetik's dining room on board the Prometheus

A corridor of the USS Honshu

The brig of the Honshu

The sets used for the USS Honshu were a reuse of the Defiant hallway set and the Voyager brig set.

Ships commissioned

Named

• USS Bellerophon (NCC-62048)
• USS Bonchune (NCC-70915)
• USS Farragut (NCC-60597)
• USS Honshu (NCC-60205)
• USS Leeds (NCC-70352)
• USS Lexington
• USS Merrimac (NCC-61827)
• USS Monitor (NCC-61826)
• USS Phoenix (NCC-65420)
• USS Prometheus (NCC-71201)
• USS Sutherland (NCC-72015)
• USS T'Kumbra

Unnamed

• Unnamed Nebula-class starships

Uncertain

• USS Albert Einstein (NCC-85183)
• USS Endeavour (NCC-71805)
• USS Hera
• USS Proxima
• USS Ulysses

Appendices

Appearances

The Deep Space Nine title sequence featuring a Nebula-class ship

• TNG:
  • „The Best of Both Worlds, Part II”
  • „Future Imperfect” (model)
  • „The Wounded”
  • „Redemption II”
• DS9:
  • „Emissary”
  • „The Nagus” (model)
  • „Second Sight”
  • „Explorers”
  • „The Way of the Warrior” (model)
  • „The Visitor”
  • „Doctor Bashir, I Presume”
  • „Favor the Bold” (display graphic)
  • „Sacrifice of Angels”
  • „Waltz”
  • „The Reckoning”
  • „Profit and Lace”
  • „Take Me Out to the Holosuite”
  • „The Changing Face of Evil”
  • „What You Leave Behind”
  • In addition to the episode-specific appearances above, the Nebula-class, in the form of the USS Leeds, appears in every title sequence of Star Trek: Deep Space Nine from „The Way of the Warrior” to „What You Leave Behind”.
• VOY:
  • „Non Sequitur”
  • „Message in a Bottle”
  • „Relativity”
  • „Endgame”
• Star Trek films:
  • Star Trek Pokolenia
  • Star Trek: Pierwszy Kontakt

Poza ekranem

Aside from the dedication plaque reference in "Redemption II" and "Second Sight", the Nebula-class was referred to by name in "The Wounded", and "Non Sequitur". It was additionally referred to by name in the script notes for "Redemption II".

Modele studyjne

see main article: Nebula-class model

Podręcznik techniczny

The following information of specifications and defenses comes exclusively from the Star Trek: Deep Space Nine Technical Manual:

• Production Base: ASDB Integration Facility, Utopia Planitia Fleet Yards, Mars
• Type: Explorer
• Accommodation: 750 officers and crew; 130 visiting personnel; 9,800 personal evacuation limit
• Power Plant: One 1,500 plus Cochrane warp core feeding two nacelles; one impulse system
• Dimensions: Length, 442.23 meters; beam, 318.11 meters; height: 130.43 meters
• Mass: 3,309,000 metric tonnes
• Performance: Warp 9.6 for 12 hours (STD); warp 9.9 for 12 hours (UPRTD)
• Armament: Eight type-10 phaser emitters; two photon torpedo launchers

Apocrypha

A Nebula-class ship in Star Trek: Legacy

• A cross section and overview of the ship is given in issue 154 of Star Trek: Communicator, particularly focusing on the "USS Nebula (NCC-60147)." The cross section shows that the ship is capable of saucer separation, has eight type-X phaser arrays and three photon torpedo launchers, and a mass of 3,309,000 metric tonnes. One inconsistency among the graphics has the registry number "NCC-60000" on the nacelle wing. All artwork used was provided by Tim Earls.
• In the video games Star Trek: Armada and Star Trek: Armada II, the Nebula-class is depicted as a "science ship"; that is, it has four special weapons where other ship classes have just one. The special weapons allow the Nebula-class to disrupt enemy shields, destroy incoming torpedoes, temporarily duplicate an allied ship, or send an engineering team to an allied ship or station to repair its systems.
• In the video game Star Trek: Bridge Commander, there are four Nebula-class vessels. Three of these, the USS Nightingale, USS Khitomer and USS Berkeley, appear to be made specifically for the game and do not appear anywhere in Star Trek canon. The fourth Nebula-class vessel featured in the game is actually a canon ship, the USS Prometheus (NCC-71201), though it is the only one that doesn't play an important role in the game.
• In Star Trek: The Next Generation - Birth of the Federation the Nebula class is the Strike Cruiser of the Federation; a short range combat vessel mostly intended for planetary bombardment.
• In Star Trek Online, the Nebula-class is an "advanced research science vessel" available to players ranked Commander or higher, that can create tachyon detection fields and grids which boost stealth detection and sensor abilities.

Linki zewnętrzne

• Nebula class na Memory Beta, wiki poświęconej niekanonicznym dziełom z uniwersum Star Trek
• Szablon:Eas
• Szablon:Eas