Rdzeń warp - główny reaktor dostarczający energii systemowi napędowemu statku kosmicznego, zdolnego do lotów w warp. Podczas XXII wieku, reaktory warp na pokładzie statków klasy NX były technicznie określane mianem Urządzenie Odkształcania Pola Grawimetrycznego. (ENT: Cold Front) Reaktor posiada osiem głównym komponentów. (ENT: Desert Crossing) Mniej popularnym określeniem rdzenia jest rdzeń reaktora antymaterii. (TNG: Booby Trap, wyświetlana grafika)
Na statkach Federacji rdzeń warp składa się głównie z reaktora materii i antymaterii (M/ARA), zużywającego deuter i antydeuter w macierzy kryształach dylitu, dając maksymalną moc wyjściową rzędu 4000 teradyn na sekundę.(VOY: Drone)
Rdzenie warp w XXII wieku zaprojektowane były jako podłużne cylindry, podłączone przewodami w pylonach bezpośrednio do gondoli warp. (Star Trek: Enterprise) W XXIII wieku rdzenie warp nie znajdowały się w głównej maszynowni. Główna reakcja zachodziła w konwerterze dylitowym, zawierającym dwie okrągłe, spłaszczone bryłki, umieszczone bezpośrednio przed przewodami plazmowymi, prowadzącymi do silników warp, znajdujących się za wielką metalową kratą. (Star Trek: The Original Series; ENT: In a Mirror, Darkly, Part II) W 2270 większość federacyjnych rdzeni warp zostało przeprojektowanych. Zawierały odtąd dużą jednostkę rdzenia warp w kadłubie drugorzędnym, gdzie materia i antymateria była doprowadzana do rdzenia przez pionowe przewody, a energia była odprowadzana poziomym przewodem wychodzącym z tyłu reaktora do gondoli. (Star Trek I)
Ze względów bezpieczeństwa, rdzeń może zostać fizycznie wystrzelony ze statku w razie zdarzeń takich, jak katastrofalna awaria reaktora materii-antymaterii. Istnieje też pewna ilość taktycznych zastosowań takiej operacji. Detonacja rdzenia może na przykład posłużyć do neutralizacji szczeliny podprzestrzennej, lub wypchnięcia statku ze studni grawitacyjnej czarnej dziury. (TOS: That Which Survives; TNG: Cause and Effect; All Good Things...; VOY: Cathexis; Day of Honor; Renaissance Man; Star Trek: Rebelia; Star Trek 11)
Przechowywanie antymaterii odbywa się za pomocą pól magnetycznych, które prowadzą antymaterię przez silnik antymaterii do cewek iniektora, który precyzyjnie ściska i strumieniuje antymaterię do formy, w jakiej dociera ona dylitowego układu artykulacji. Deuter, przechowywany na statku lub przyciągnięty kolektorami Bussarda, jest dostarczany z przeciwnej strony przez iniektor deuteru. Molekuły wchodzą w macierz krystalicznego dylitu, reagując w jego wnętrzu i uwalniają zestrojony strumień energii w formie elektro-plazmy. elektro-plazma jest przenoszona przez magnetyczne przewody plazmowe przez układ przesyłu energii. W federacyjnym systemie dystrybucji energii istnieje układ przesyłu elektro-plazmy, złożony z przewodów i zaworów EPS. Najbardziej energetycznym strumieniem jest plazma warp, która uchodzi dwoma bliźniaczymi przewodami, podłączonymi do gondoli warp. (ENT: These Are the Voyages...; Star Trek: Rebelia)
Podczas XXIII wieku, kryształy dylitu były również używane w klingońskich reaktorach warp. Pod koniec XXIV wieku, klingońskie reaktory używały matrycy trytowej, która nie występowala wówczas w technologii federacji ani Romulan. (DS9: When It Rains...) Na statkach romulańskich przyjęto zupełnie inne podejście. W rdzeniu warp używa się tam sztucznej osobliwości kwantowej. (TNG: Timescape)
Rdzenie warp na statkach kosmicznych pozostawiają ślad rezonansowy, co umożliwia ich śledzenie. (VOY: Caretaker)
Rdzeń warp może być holowany wiązką transportową, jeśli się ją poprawnie skalibruje. (VOY: Day of Honor; Renaissance Man)