We flocie od: nieznane, co najmniej dwa w służbie w 2378/
- Wymiary:
- Długość: 603,504 m
- Szerokość: 908,304 m
- Wysokość: około 140 m
- Uzbrojenie:
- pulsacyjne działka dezruptorowe,
- torpedy fotonowe.
- Systemy dodatkowe: urządzenie maskujące
- Nazwy znanych jednostek: Valdore, co najmniej dwa w służbie w 2378
Dane spekulatywne[]
DITL sugeruje uzbrojenie w postaci 12 średnich i ciężkich pulsacyjnych działek dyzruptorowych o mocy 55 000 tera watów i 6 wyrzutni torped fotonowych. Osłony standardowe o mocy 3.240.000 Tera Dżuli. Kadłub wykonany z ciężkiego stopu duranium i tritanium z 8 centymetrowym pancerzem o wysokiej gęstości i wysokopoziomowe strukturalne pole integracyjne. Maksymalna prędkość awaryjna oceniona na warp 9,95 utrzymywana przez 10 godzin. Mniejsze rozmiary nowego okrętu sugerują, że podczas wojny z Dominium duże D'deridexy nie spełniły pokładanych w nich nadziei (podobnie jak federacyjne Galaxy). Dowództwo floty romulańskiej zdecydowało się produkować mniejsze, zwinniejsze jednostki, co wydaje się właściwym podejściem, popularnym również wśród środowisk SDB (Starship Design Bureau).
Opis[]
Jest to najnowsza romulańska konstrukcja. Nowy typ Warbirdów, wyposażony już standardowo w system maskowania, jest mniejszym od swojego poprzednika i bardziej zwrotnym okrętem wojennym. Nieco słabsze niż u D’deridexów uzbrojenie klasa ta nadrabia zwiększonymi zdolnościami manewrowymi. Można również założyć, że okręty tej klasy są szybsze od swych poprzedników. Twierdzenie to usprawiedliwia fakt, iż na pomoc Enterprise dotarły tylko dwa okręty nowego typu. Można przypuszczać, iż pozostałe, starsze Warbirdy pojawiły się na polu bitwy już po zniszczeniu Scimitara, tj. nawet do pół godziny później. Oznacza to, że Valdore i drugi Warbird przegonił resztę floty. Jednakże obydwa zostały szybko unieruchomione, co sugeruje, że jest to klasa o mniejszych możliwościach niż federacyjny Sovereign.